Wanneer je een winkel openhoudt, is het niet zo verwonderlijk dat je op een week tijd heel veel mensen ziet: potentiële klanten, nieuwe klanten, vaste klanten, of toevallige passanten. Als je weet dat Doen al sinds 2010 een vaste waarde is in het Gentse, kan je je (misschien) voorstellen hoeveel gezichten we al de revue zien passeren hebben. Als je daaraan toevoegt dat ons geheugen niet meer is wat het ooit was, heb je het recept voor een ietwat genânt, maar vooral grappig voorval.
Zo stond ik op een zaterdagnamiddag (19-01-2019) jaren geleden in de winkel, toen een vaste klant langskwam samen met twee andere personen. Ze kijken wat rond en babbelen wat, tot de klant aan me vraagt of ik de man ken die hem vergezelt. Ik bekeek de man van kop tot teen en hoorde mijn hersens kraken, maar kon het gezicht niet meteen thuisbrengen. Ik voeg daar wel graag aan toe dat het putje winter was en het hele gezelschap dik ingeduffeld was in winterjassen, sjaals en mutsen. Ik bekende eerlijk dat de man een complete vreemde voor me was.
De klant had duidelijk zijn plezier in mijn onwetendheid en fluisterde me toe: ‘dat is Michel Bras’. Nu moet je weten, Michel Bras, dat is zowat de god van de hedendaagse Franse cuisine. De man is ongelofelijk bekend en staat in hoog aanzien in de culinaire wereld. Daarnaast zijn we één van de slechts drie winkels in heel België die zijn producten mogen verkopen. Ik viel zowat van mijn stoel. ‘Michel Bras, in onze winkel?’. Na een korte ontmoeting en enkele Franse flaters later, besloten we over te schakelen naar het Engels. Wat volgde was een heel aangenaam gesprek met een integere, rustige man (daar kan een zekere G. Ramsay nog wat van leren). Als kers op de taart maakten we die dag deze foto. Een mooie herinnering aan een gezicht dat we van nu af aan nooit meer zullen vergeten. Beloofd.